Tradycje i obyczaje

Nastawienie do innych ras

Społeczeństwo Toussaint składa się w dużej części z ludzi, przedstawiciele innych ras od czasu wygnania elfów i pogromu pod Gorgoną stanowią znikomy odsetek populacji w księstwie. W ciągu ostatnich lat dało się jednak zauważyć zmniejszenie napięcia międzyrasowego i częściowy zanik uprzedzeń wobec nieludzi, dzięki czemu kraj jest chętniej odwiedzany przez krasnoludy, czy elfy.

Tradycja

Jak głosi popularne powiedzenie, tradycja w Toussaint to rzecz święta. Jednym z jej podstawowych elementów jest między innymi winiarstwo, które odgrywa dużą rolę nie tylko w gospodarce księstwa, ale także w życiu kulturalnym jego mieszkańców. Trunek ten leży u podstaw bachicznego i radosnego życia Toussaintczyków oraz jest główną siłą napędową dla wszelkich dworskich zabaw i uroczystości. Sami mieszkańcy księstwa oprócz wesołego i beztroskiego nastawienia do życia słyną jednak także z naiwności i gnuśności połączonej z snobizmem i obłudą. Reprezentantami tych cech są głównie mieszkańcy Beauclair, na czele z dworem książęcym. Pozostali mieszkańcy księstwa charakteryzują się bardziej praktycznym i przyziemnym podejściem do życia.

Etykieta

Jako że w Toussaint etykieta to rzecz równie święta co tradycja, wielką uwagę zwraca się na protokolarny strój czy też zachowanie. Jako przykład podać można typowe rycerskie powitanie, podczas którego dwie osoby zatrzymują się w odległości dwóch kroków od siebie, kłaniają się po czym muszą odczekać chwilę równą dziesięciu uderzeniom serca, nim mają prawo się odezwać. Równie istotne prawidłowe używanie tytułów tudzież nazwisk oraz orientowanie się w heraldyce. W dobrym tonie jest również używanie dworskiego, skomplikowanego języka.

Feudalizm, a status kobiet

Społeczny status kobiet w księstwie jest dużo lepszy niż w pozostałych państwach Kontynentu, co oczywiście jest spowodowane „babskimi rządami”. Czasami wydaje się wręcz, że panowie w Toussaint są zdominowani i przytłoczeni przez kobiety! Kobiety nie są uważane za stworzenia pośledniejsze i przysługuje im pełnia praw — mogą zdecydować się na karierę zawodową lub też pozostać kurami domowymi. Tradycja ogranicza je mimo to pod jednym względem — żadna kobieta nie ma prawa zostać rycerzem.

Święta

Każde ze świąt czczone jest z należytym szacunkiem. Oczywiście, sposób obchodzenia wszelkich uroczystości zależy od statusu majątkowego. Kiedy chłopi i mieszczaństwo oblegają karczmy i gospody, śmietanka, czyli dwór, hrabiowie, baronowie i pozostała szlachta zwykle bawi się w marmurkowych salach lub na dziedzińcu Beauclair.
Typowa uczta rozpoczyna się wzniesieniem kilku toastów i kilkoma rycerskimi ślubami. Potem, podczas gdy wszyscy biesiadnicy wypełniają swe żołądki jadłem i napitkami zaspokajając pierwszy głód, na sali pojawiają się komicy, truwerzy i treserzy ze swoimi zwierzętami. Następnie na salę wnoszone jest danie główne, zazwyczaj w postaci upieczonego w całości wieprza, dzika lub wołu. Ostatecznie, po kilku godzinach, kiedy po wystawnych daniach zostają same kostki, a zasoby winnej piwniczki gospodarza są już nieco nadwyrężone, goście oddają się wróżbom czy zabawom, jak nakazuje tradycja. Uczty trwają zazwyczaj całą noc, albo też do czasu, kiedy wszyscy uczestnicy nie zalegną pod stołami.

Ważniejsze święta:

• Belleteyn, noc, która według rachuby ludzi przypada na przełom 30 kwietnia i 1 maja. W większości miast i wiosek są wtedy organizowane huczne festyny, płoną ogniska z jodłowych pni. W czasie tej nocy powietrze jest wręcz przepełnione magią. Wybierani są Majowy Król i Majowa Królowa. Według wierzeń baby wodne, topielce i utopce oraz większość pozostałych demonów wodnych lubiła zaczajać się na spragnionych lata ludzi, którzy nierozsądnie zażywają kąpieli przed nocą Belleteyn. Dopiero po tym święcie kąpiel w akwenach stawała się stosunkowo bezpieczna.
• Święto kadzi, które obchodzi się po zakończeniu winobrania. Jego główną częścią jest rytuał deptania winogron przez panującego władcę przy asyście wybranego partnera. Święto Kadzi powiązane jest z powszechnym spożyciem Est—Est, najlepszego wina z Toussaint.
• Saovine, święto, które według rachuby ludzi przypada na koniec października, przed listopadową pełnią. Wtedy też pali się na stosach kukłę Falki. Wigilia stanowi święto zarówno dla ludzi, jak i dla elfów, dla tych drugich samo Saovine stanowi rozpoczęcie nowego roku. Ludzie wierzą, że ta wigilia jest nocą pełną czarów i duchów. Według wierzeń nie powinno się w tym czasie chodzić do lasów, grać na instrumentach, wchodzić na cmentarz, a kobieta będąca w ciąży nie może wychodzić z domu, ponieważ w wyniku rzucenia złego uroku, zamiast dziecka urodzić może się strzyga.

Rycerstwo

Ogromną rolę w świadomości narodowej Toussaintczyków odgrywa etos rycerski, etyka dworska oraz poczucie honoru. Orędownikami i strażnikami tych wartości są błędni rycerze, którzy stanowią w Toussaint prestiżową i cieszącą się poważaniem frakcję. Oprócz rozległych przywilejów mają oni również obowiązki, do których należy nie tylko obrona księstwa i służba Jego/Jej Książęcej Mości, ale także stanowienie wzoru do naśladowania oraz godne reprezentowanie dworu władcy. Kanon właściwych zachowań i moralnych zasad obowiązujących rycerzy reguluje Kodeks Pięciu Cnót, który według legendy ustanowiła sama Pani Jeziora zamieszkująca jezioro Lac Célavy. Według niego cnotliwy człowiek powinien kierować się w życiu honorem, mądrością, hojnością, walecznością i współczuciem. Inna legenda mówi, że rycerz, który będzie żył w zgodzie z tymi zasadami i stawi się przed oblicze Pani Jeziora, otrzyma od niej specjalne łaski. Za szczególne zasługi rycerz może być uhonorowany orderem Vitis Vinifera z rąk panującego władcy. Młodych rycerzy pasowano zwykle po ukończeniu przez nich 21—ego roku życia, chociaż w razie wyjątkowych zasług, stać to się mogło wcześniej.