Bestiariusz

Alp

wampiry • zmora • srebro

Alpy to rodzaj tak zwanego wampira rozumnego. Zwykle przybiera postać urodziwej, ludzkiej kobiety. Podobnie jak mula oraz bruxa posiada inteligencję, obchodzi się łagodnie z ofiarami oraz może wychodzić na słońce. Poprzez wiele podobieństw pomiędzy tymi gatunkami często były one ze sobą mylone. Zazwyczaj ma rude, rzadziej czarne lub białe włosy. Potrafi przybrać postać jednakowo ludzką, jak i psa lub kota. Atakuje w nocy, a najsilniejsze są podczas pełni księżyca. Wstrzykują ofierze usypiającą substancję, która powoduje koszmary, a sam wampir wysysa z niej w tym czasie krew, przez co zwane są czasem zmorą. Alp porusza się bezszelestnie i zwykle atakuje z zaskoczenia. Zdarza się, że uwodzą mężczyzn pod postacią kobiety, co przypomina trochę sukkuba. Żywią odrazę do młodych dziewic.

Archespor

rośliny, istoty przeklęte • srebro

Drapieżna roślina, za dnia skryta pod powierzchnią ziemi, nocą zaś wychodząca z ukrycia i atakująca każde żywe stworzenie. Według legend, archespory rosną zawsze tam, gdzie doszło do straszliwej zbrodni, w praktyce występują głównie na obszarach podmokłych. Ich zarodniki roznosi też wiatr. Nierzadko zakopują się w ziemi, po czym wyskakują na nieszczęsną ofiarę. Strzelają trującymi kolcami.

Bazyliszek

drakonidy • regulus • srebro

Potężny jadowity potwór, który kształtem przypomina ogromnego jaszczura. Choć legendy o wielkim wężu obdarzonym umiejętnością przemieniania ludzi w kamień przy pomocy jedynie spojrzenia można włożyć między bajki, bazyliszek dysponuje bronią zdecydowanie bardziej śmiercionośną niż właściwości własnego wzroku. Mowa tu o truciźnie, której używa jako głównej broni. Jad bazyliszka zawiera jedną z najsilniejszych (i najcenniejszych dla alchemików) toksyn, jakie kiedykolwiek odkryto, więc wystarczy jedna niewielka kropla, by zabić dorosłego człowieka. Jako kryjówki potwór wybiera ciemne i podmokłe miejsca, jednak nie stroni od gnieżdżenia się w pobliżu ludzkich siedzib, między innymi w nieużywanych kanałach, ponieważ to zdecydowanie ułatwia mu polowanie, a ludzie to dla niego stosunkowo łatwe zdobycze.

Beann'shie

upiór • olej przeciw upiorom

Duch kobiety, który w wigilię Saovine płaczem i zawodzeniem przepowiada czyjś zgon i ostrzega przed nim. Ten, kto usłyszy jej lament, niech lepiej przygotuje się na rychłą śmierć. Jako taka, Beann'shie, nie jest szkodliwym duchem. Jednak spotkanie z nią uważa się za najgorszy omen. Jej wygląd opisuje się różnie, aczkolwiek najczęściej jest przedstawiana jako blada, zalana łzami kobieta o długich, srebrnoszarych włosach, odziana w szaro-zielone szaty i trupim ciele. Jej oczy natomiast płoną ognistą czerwienią.

Borowy

relikt • dziad borowy • olej przeciw reliktom 

Stwór, który ujawnia się w wigilię Saovine zagryzając napotkanych w lesie. Borowy to podgatunek leszego, bardzo często spotykany właśnie w Toussaint. Można się na niego natknąć w ostępach leśnych. Ich sposób walki podobny jest do Leszego, lecz korzysta też z innych umiejętności.

Ekimma

wampiry • eliksir "czarna krew"

Rodzaj wampira, z reguły rozszarpuje swoje ofiary. Ekimmy są szczególnie niebezpiecznymi wrogami ze względu na ich zdolność regeneracji. Żyją głównie w stadach, przez co są trudnymi przeciwnikami.

Fleder

wampiry • srebro 

Wampir odznaczający się wyjątkowo niską inteligencją. Żywi się zarówno trupami, jak i istotami żywymi rozszarpując swoje ofiary. Jego wygląd jest wyjątkowo odrażający. Ma łysą głowę, szpiczaste uszy, skórę pokrytą brodawkami i ogromne, ostre zęby. Porusza się zgarbiony, ze zwisającymi łapami zakończonymi ostrymi pazurami. Jest wrażliwy na słońce. Może zmieniać się w nietoperza, jednak tylko podczas pełni.

Garkain

wampiry • srebro

Rodzaj wampira. Jest podobny do fledera, jednak zamiast uszu ma na głowie swego rodzaju "brodawki", w których produkuje truciznę. Mimo, że podobnie jak jego kuzyn jest wampirem o szczątkowej inteligencji to swojego pobratymca nieznacznie prześciga w ogólnym rozwoju fizyczno—umysłowym. Ma najeżone kolcami plecy, długie kły i ostre pazury. Wykonuje wysokie skoki, którymi ma ogłuszyć i przygnieść ofiarę, po czym wypija jej krew.

Katakan

wampiry • wąpierz • olej przeciw wampirom

Katakan wbrew ludowych podań nie przypomina ani trochę południowego, młodego arystokraty. Wyglądem zbliżony jest raczej do olbrzymiego, humanoidalnego nietoperza potrafiącego przybrać w każdej chwili niewidzialną dla śmiertelnika formę. Gatunek ten potrafi również wpływać na umysły ludzi, co sprawia, że nieświadome niczego ofiary same ładują mu się w jego długie pazury. Niektóre osobniki odznaczają się wyjątkowym upodobaniem do różnej maści błyskotek.

Oszluzg

drakonidy • olej przeciw drakonidom

Potwór, szarawej barwy, niektóre osiągają wymiary smoka. Rębacze z Crinfrid wytępili wszystkie oszluzgi w Redanii. Przedstawiciel drakonidów. Jest często mylony ze smokiem, ponieważ też jest ogromnym latającym gadem. Posiada długi dziób i jeśli spojrzeć na niego oczami mieszkańca naszego świata, to wygląda jak szary pterozaur. Jako swoje kryjówki wykorzystują jaskinie i zagłębienia terenów. Można je spotkać w każdym miejscu kontynentu.

Parszywiec

trupojady • olej przeciw trupojadom

Parszywce są większymi i silniejszymi kuzynami zgnilców. Ciała tych obrzydliwych, człekokształtnych stworzeń, pokryte są jedynie zgniłymi strzępami skóry, pod którymi kryją się równie przegniłe mięśnie, oblekający silny i elastyczny kościec. Parszywce, które żywią się starymi, zgniłymi zwłokami za ulubione miejsca żerowania obrały sobie dawne miejsca kaźni, zapomniane mogiły i stare pola bitew. Są bardzo agresywne i choć żywią się trupami, napotkawszy człowieka, mogą go zaatakować, dlatego przebywając w pobliżu wyżej wymienionych miejsc, należy zachować ostrożność. Parszywce żerują pod ziemią, jednak kiedy wyczują zapach człowieka, w ciągu zaledwie kilku sekund wygrzebują się na powierzchnię i atakują potencjalną ofiarę. Podczas walki z nimi nie wolno zapominać o specjalnych kostnych kolcach — ostrych jak brzytwy wypustkach kośćca. Gdy potwór jest bliski śmierci, jego ciało ze względu na nagromadzone w nim gazy oraz enzymy eksploduje, wyrzucając odczepione kolce na duże odległości, czyniąc je ostatnią, śmiertelną bronią.

Południca

upiory • srebro

Południcami stawały się dusze kobiet zmarłych tuż przed lub w trakcie ślubu, bądź wkrótce po weselu. Zadawały napotkanym na polu ludziom zagadki, od odpowiedzi na które zależał los pytanego. Zabijały lub okaleczały swoje ofiary, dusiły śpiących na polu żniwiarzy i porywały dzieci bawiące się na skraju pola. Jeśli w bezwietrzny dzień łany zboża nagle zaczynały falować to było jasne, że południca jest tuż tuż. Szczególnie lubiła przebywać wśród łanów łubinu. Nie było przeciw niej obrony — należało po prostu w okolicy południa unikać przebywania na polu, a już szczególnie drzemki. Śpiący był bowiem szczególnie pożądaną ofiarą. Południce ukazywały się jako młode dziewczyny lub stare kobiety owinięte w białe płótno, z rozpuszczonymi w nieładzie włosami. Na plecach nosiły worki, w których porywały dzieci. W rękach trzymały zazwyczaj drąg, ożóg lub sierp, którymi potem dręczyły swoje ofiary.

Północnica

upiory • srebro

Kobiecy demon, którego geneza powstania nie jest do końca jasna, ponieważ zjawy nigdy nie przypominają swoich pierwotnych form i nie pojawiają się w okolicy, gdzie niegdyś żyły, jednak najbardziej prawdopodobne koncepcje mówią o duszach samobójczyń lub kobiet zmarłych ze zgryzoty. Objawiają się w postaci odzianych w czerń kobiet o złych twarzach i pustych oczach. Północnice są silniejsze i bardziej okrutne od południc, do tego pojawiać się mogą niemalże wszędzie, jednak najczęściej okupują nocą okolice cmentarzy i innych miejsc, gdzie wyczuwają obecność śmierci. Grasują od północy do świtu, a podczas pełni księżyca ich moc jest największa, podobnie jak poziom agresywności. Sporadycznie puszczają swoje ofiary wolno, te jednak najczęściej pogrążają się później w nieuleczalnym szaleństwie.

Skolopendromorf

insektoidy • wij, yghern • srebro

Wij, stworzenie kształtem przypominające węża. Ma około dwóch sążni długości, ciemnobrązowy chitynowy pancerz i porusza się na dużej ilości haczykowatych odnóży. Jest bardzo groźny. W walce stara się owinąć wokół ofiary i unieszkodliwić ją jadem, który wytwarzają jego kleszcze. Skolopendromorfy występują dość często pod ziemią, a trochę rzadziej na powierzchni. Atakują przede wszystkim za pomocą potężnej żuwaczki, jednak posiadają również gruczoł jadowy, który umożliwia im plucie kwasem. Monstra te żywią się drobnymi stworzeniami żerującymi na łajnie szarlejów.

Szarlej

relikty • olej przeciwko reliktom

Szarlej jest całkowicie ślepy i polega tylko na słuchu. Jego podstawowy atak polega na zamknięciu się w pancerzu i przeturlaniu się prosto pod nogi przeciwnika. Ludzie wykorzystują jego słabość poprzez przywiązywanie dzwonków do ogona, które mają na celu ogłupienie szarleja. Taki ogłupiony potwór jest wykorzystywany na arenach w Nilfgaardzie i Toussaint. Szarleje w Toussaint występują także w jaskiniach i opuszczonych kopalniach głęboko pod ziemią.

Wampir wy​‌ższy

wampiry • srebro

Rasa przybyła na Kontynent po Koniunkcji Sfer w liczbie około tysiąca dwustu. Odznacza się on olbrzymimi zdolnościami regeneracyjnymi, co czyni go praktycznie istotą nieśmiertelną. Posiada wiele wspólnych cech z alpem, bruxą, katakanem i nosferatem, m.in. rozum i wysoko rozwinięta świadomość oraz łagodne obchodzenie się z ofiarami. Tak jak mula, bruxa i alp jest też odporny na działanie światła słonecznego w wyniku wyewoluowania i dostosowania się do życia dziennego. Mimo tych podobieństw wampir wyższy znacznie przewyższa pozostałe rodzaje wampirów pod wieloma względami. Gatunek ten wśród wiedźminów uchodzi za najbardziej niebezpiecznego krwiopijcę, zaś jego potęga i możliwości stanowią ciągle prawdziwą niewiadomą. Mimo niesamowicie groźnej natury wampira wyższego zdarzają się również przypadki zdolnych do współżycia z ludźmi (do momentu wykrycia ich prawdziwej natury) abstynentów, którzy zrezygnowali z picia ludzkiej krwi. Każdy wampir wyższy posiada unikalną zdolność, którą rozwija przez całe życie.

Wicht

trupojady • srebro

Potwór żyjący na pustyniach i cmentarzach, w ciepłe pory roku jest niebezpieczny jedynie, gdy przebywa się w pobliżu jego siedliska. Od Saovine do Imbaelk mocno śpi. O zwyczajach tych potworów wiadomo tyle, że pasjonują się warzeniem wywarów na podstawie ich własnej wydzieliny. Wiadomo też, że nie przejawiają żadnej agresji wobec ludzi, póki nie poczują się zagrożone.

---

W powyższym tekście zostały wymienione jedynie najważniejsze potwory zamieszkujące Toussaint. Zainteresowanych zapraszamy do polskiej, wiedźmińskiej wiki, gdzie znajdą resztę żyjących na tych terenach stworów.